Dewi Berbagi Cerita

“Apa panjangkamu karo Bambang iki ora bisa diundur dhisik? Kowé lan Bambang iki rak durung suwé sing lulus kuliyah. Durung suwé sing mulai nyambut gawé. Apa ora kêpéngin mbangun karier sing mapan? Utawa golèk béasiswa lanjut S-2. Kowé sakloron iki isih padha-padha ênom,” ngêndikané Bapak nalika adhiku, Aisyah crita bab panjangkané dhéwéke lan pacaré, Bambang kanggo omah-omah. “Kula kaliyan Bambang sampun mantêp, Pak. Anggènipun pacaran nggih sampun dangu. Sampun k ê nal kalih tiyang sêpuhipun. Langkung saé mênawi niyat ingkang bêcik mbotên sah diundur-undur,” wangsulané Aisyah. “Iya. Pancèn bener. Nanging wong omah-omah ki dudu p ê rkara gampang lho. Kudu siyap sakapa-apané. Ya mentalé, ya atiné, lan sing ora kêna lali pêrkara matèri,” ngêndikané Bapak. “Lan aja lali, Ndhuk. Jan-jané ora ilok yèn kowé omah-omah dhisik. Déné mbakyumu durung. Kamangka umurmu lan mbakyumu kuwi rada adoh bédané. Pantêsé mbakyumu dhisik,” ngêndikané Ibu. Krungu ngêndikané Ibu, dumadakan Aisyah ké...

(Bagian I Bahasa Jawa) Priya kang Bêcik Iku M ê sthi Ana…. “Bakda mb ésuk  iki mulih ta?” pitakoné Ibu liwat tilpon. Wis ping têlu sajroning minggu iki Ibu mundhut pirsa. Durung sêmpêt aku njawab, Ibu wis nambahi manèh, “Aja ngomong yèn masalahé dhuwit! Mbok kanggo tuku tikèt pêsawat Jakarta–Sala bola-bali ping têlu wae Ibu yakin yèn kowé mampu.” Takbrukké awakku ana ndhuwuré sofa. Tak jupuk saklêmbar pakaryané mahasiswaku, nanging tak uncalké manèh mênyang tumpukan kêrtas amarga pikiranku isih disêsêki karsaning Ibu supaya aku bali. Wis têlung Bakda iki aku ora bali. Bakda kapisan aku isih ana ing Jepang kanggo ngrampungaké kuliah mastêrku. Ing sêla-sêla wayahé kuliah, aku kêrja paro wêktu nglumpukké dhuwit kanggo tuku tikèt bali. Tikèt kêcêkêl, nanging pangarêp-arêpku sing mabur. Ana layang èlèktronik mlêbu ing kothak pêsên. Sih, njaluk agungé samudra pangaksamimu. Aku kudu rabi karo Astuti. Wiwit iku aku tênanan ora kêpéngin bali. Utawa luwih pênêré duwe alêsan ...